Sahabenin Resulullah’a Yaptığı Bazı Latifeler…

moderatör Mesaj Sayısı : 344 Kayıt tarihi : 18/01/09

İslam’ın ilk gününden itibaren, bu din için her türlü fedakârlıkta bulunan, Allah’ın kendilerinden razı olduğu, bizim gözbebeklerimiz, yolumuzu aydınlatan yıldızlar, örnek ve altın nesil olan ashab-ı kiram da güzel hatıralar bırakarak bu dünyadan ayrıldılar.
En zor zamanlarda Peygamber Efendimizin etrafında pervane olan bu yiğit insanlar, normal zamanlarda, Kâinatın Efendisi’nin rahle-i tedrisinde bulunarak, Kur’an öğrenerek, camide bulunarak, çarşı-pazarda alış veriş yaparak, tarlada-bahçede çiftçilik yaparak, hâsılı hayatın her alanında meşru işler yaparak bu dünyada güzel bir sada bıraktılar.

Hz. Ebubekir’den Hz. Ömer’e, Ebu Hureyre’den Abdullah b. Huzafe’ye, Zeyd b. Sabit’ten Nuayman’a kadar pek çok sahabi kendi arasında veya Peygamber Efendimizle şakalaşmış, latifeler yapmışlardır.
Onlar da insandı ve Efendileri (sav) gibi latifeler yaparlardı.
Kaynaklarda yer alan bazı şakalara yer verirken, bazı şakaların o günkü toplum yapısı çerçevesinde değerlendirilmesi gerektiği ifade etmek istiyoruz.

Sahabenin Resulullah’a Yaptığı Bazı Latifeler…

Hz. Ebubekir, kızı Aişe’nin evine girmek için izin ister. Ancak bu arada bakar ki kızı, içerden yüksek sesle konuşmaktadır. İçeri girince, kızının üzerine doğru yürür, fakat Efendimiz Aleyhisselam araya girerek engel olur.
Hz. Ebubekir öfkelidir:
-Sen Allah Resulü’ne karşı nasıl bağırarak konuşursun?
Ona biraz kızdıktan sonra evden ayrılır. Ebubekir (ra) gidince, Peygamberimiz, eşi Aişe’ye;
-Bak seni bu öfkeli adamın elinden nasıl kurtardım, diye latife yapar.
Aradan bir müddet geçer, Hz. Ebubekir yine kızının evine gelir, izin ister, içeri girer.
Bakar ki evde Peygamber Efendimiz ile Hz. Aişe neşeli konular konuşmakta, tebessüm etmektedirler. Bu manzara hoşuna gider ve latifesini yapar:
-Siz beni kavganıza dahil ettiğiniz gibi, barışınıza da dahil edin.
Allah Resulü:
-Gel ey Ebubekir, biz de öyle yapıyoruz, buyurarak muhabbete dahil ederler.

Bütün Vücudumla Mı?
Avf bin Mâlik (ra) anlatıyor:
-Tebük savaşında Peygamberimizin huzuruna gittim. Deriden yapılmış bir çadırın yanındaydı. Kapıdan selâm verdim. Selâmımı aldı ve bana:
-Buyur, gir, dedi.
-Bütün vücudumla mı gireyim Ya Resulallah? dedim.
-Bütününle gir, dedi ben de çadıra girdim.
Çadır küçük olduğu için Avf şakayla, “Bütün vücudumla mı gireyim?” demişti.
Böylece Peygamberimiz şakaya şakayla karşılık vermişti.

moderatör Mesaj Sayısı : 344 Kayıt tarihi : 18/01/09

İlginç Hediye Taktiği

Nuayman b. Amr adında bir sahabi vardı. Bu zat çok şakacı idi. Hem Peygamberimize hem de ashaba şakalar yapar, onları güldürürdü. Bazı şakaları kaldırılması güç, ağır olsa da Allah Resulü onun kalbini kırmaz, anlayışla karşılık verirdi.
İşte bu Nuayman, Medine’ye yeni bir yiyecek, meyve vs. gelecek olsa hemen gider alır, Peygamberimize hediye ederdi.
Yine bir gün, çarşıya gelen güzel bir baldan bir mikdar alarak Efendimiz’e getirdi:
-Benden size hediye olsun ya Resulallah! Dedi.
Az sonra balın satıcısı Nuayman’dan parasını istedi. Ancak kendisinde para yoktu. Adamı aldığı gibi Peygamber Efendimizin yanına götürdü.
-Ya Resulallah, bu adama bal parası vermemiz gerekiyor.
Resulullah (sav):
-Hani bana hediye etmiştin?
-Ya Resulallah, bu güzel ve kıymetli balı sizin yemenizi istedim. Ancak benim de param yok, işte bu duruma düştük.
Peygamber Efendimiz gülerek balcının ücretini ödedi.

moderatör Mesaj Sayısı : 344 Kayıt tarihi : 18/01/09

PEYGAMBERİMİZİN ŞAKALARI

Herkese samimi ve içten davranırdı. Zaman olur, şakalaşır, tatlı ve güzel bir hava oluştururdu. Çünkü başka türlü olsaydı, insanlar Peygamberimiz (sav)’e yanaşamazlar, ona soru bile soramazlardı.
Zaten insan her zaman ciddi ve ağır meseleleri konuşamaz, bazen ortamın yumuşatılması, insanların rahatlatılması gerekir.
Herkes gibi Peygamberimiz (sav) de şaka yapar, lâtifeli konuşur, ama hiçbir zaman yalan söylemezdi. Çünkü şaka yollu da olsa, yalan yalandır.
Bunun yanında, Peygamberimiz (sav) insanlarla alay etmez, hafife almaz, dalga geçmez, küçük düşürmez, mahcup etmez, zor durumda bırakmaz, "işletme" gibi olumsuz tavırları hoş karşılamazdı.
Peygamberimiz (sav)’in yaptığı şakalar yerli yerinde ve mesaj doluydu. Lüzumsuz ve yersiz değildi. Daha çok gönül alıcı ve sevindirici şakalar yapardı. Çocuklarla, hanımlarıyla, yaşlı ve kimsesiz kişilerle şakalaşması bu türdendi.

Peygamberimiz (sav)’in bir başka latifesini de Enes bin Mâlik'ten dinleyelim:
"Çöl halkından Zahir adında bir adam vardı. Zahir Peygamberimiz (sav)’e her gelişinde kendi yetiştirdiği ürünlerden hediyeler getirirdi. Şehirden çöle döneceği zaman da, Peygamber (sav) Efendimiz ihtiyacı olan şeylerle onun heybesini doldururdu. Gelen hediyelere bu şekilde karşılık verdikten sonra da şöyle buyururdu:
"Zahir bizim çölümüz, biz de onun şehriyiz."

"Peygamberimiz (sav) Zahir'i çok severdi. Halbuki Zahir hiç de güzel değildi. Fizikî olarak son derece çirkin bir adamdı.
"Bir gün pazarda çölden getirdiği malları satmaya çalıştığı bir sırada Peygamber (sav) Efendimiz gitti, sessizce yaklaştı, Zahir'i arkasından kucakladı ve elleriyle gözlerini kapadı.
"Zahir tutanın kim olduğunu göremiyordu. Tutan kimse bıraksın' diye çabalamaya başladı. Bu arada göz ucuyla arkasından tutanın Efendimiz (sav) olduğunu anlayınca sırtını Peygamberimiz (sav)’in göğsüne iyice dayamaya başladı.
"Zahir'in bu neşeli hareketinden hoşlanan Peygamber (sav) Efendimiz yüksek sesle:
"Bu köleyi satıyorum, var mı alan?' diye seslenmeye başladı.
"Zahir boynu bükük, mahzun bir halde:
"Yâ ResulAllah, benim gibi değersiz bir köleye vAllahi kuruş veren olmaz' deyince Peygamber (sav) Efendimiz: "Hayır, yâ Zahir, sen Allah katında hiç de değersiz değilsin' buyurdu."

Bir gün yaşlı bir kadın Peygamberimiz (sav)’e gelerek:
"Yâ ResulAllah! Cennete girmem için bana dua eder misiniz?" dedi.
Peygamber (sav) Efendimiz:
"Yaşlı kadınlar Cennete giremez" diye ona takıldı.
Bunun üzerine kadın ağlayarak oradan ayrıldı.
Peygamber (sav) Efendimiz, Sahabîlere:
"Gidin ona söyleyin, 'Sen Cennete yaşlı olarak giremezsin.' Cenab-ı Hak, 'Biz onları yepyeni bir yaratılışla yarattık da, eşlerine sevgi ile düşkün hep aynı yaşta genç kızlar yaptık' buyurmuyor mu?" (Vakıa Sû»resi, 36.)

Peygamberimiz (sav) kimsesiz, fakir, yoksul, herkesin yüz vermediği, ilgilenmediği insanlarla küçük şakalar yapar, kalplerini kazanırdı.
Enes bin Mâlik anlatıyor:
"Bir gün adamın biri Peygamber (sav) Efendimizin huzuruna geldi ve kendisinden bir binek hayvanı istedi.
"Peygamberimiz (sav) ona, 'Peki, sana bir dişi deve yavrusu vereyim mi?' diye takıldı.
"Adamcağız, 'Yâ ResulAllah, ben sizden bir binek istiyorum, dişi deve yavrusunu ne yapayım?"
"Peygamber (sav) Efendimiz gülerek:
"Bütün develer dişi deve yavrusu değil midir?' buyurdu."

Peygamberimiz (sav)’in dadısı ve Zeyd bin Hârise'nin hanımı Ümmü Eymen, bir gün Peygamber (sav) Efendimize gelir ve onu evine davet eder:
"Yâ ResulAllah, beyim sizi davet ediyor."
"O da kim, hani şu gözlerinde beyazlık olan adam mı?"
"Beyimin gözlerinde beyazlık yok yâ ResulAllah!"
"Evet, gözlerinde beyazlık var."
"VAllahi yok yâ ResulAllah."
"Hiçbir insan yoktur ki, gözlerinde beyazlık bulunmasın."

moderatör Mesaj Sayısı : 344 Kayıt tarihi : 18/01/09

DEVEYİ KESTİRDİLER.

Sahabîlerin içinde Nuayman adında çok şakacı birisi vardı. Yaptığı şakalar bazen aşırıya kaçardı. Fakat yine de Peygamberimiz (sav) onu anlayışla karşılardı.
Bir gün çölde yaşayan bedevi Araplardan birisi Peygamberimiz (sav)’i ziyarete gelmişti. Devesini Mescidin avlusuna bağlayıp içeri girmişti.
Sahabîlerden birisi deveyi görünce Nuayman'a:
"Şu deveyi kessen de etini yesek, eti çok özledik. Nasıl olsa Peygamberimiz (sav) devenin parasını ödeyecektir."
Nuayman da itiraz etmedi ve deveyi yere yatırdı, kesti ve başladı yüzmeye.
Devenin sahibi Peygamberimiz (sav)’in huzurundan çıkınca bir de ne görsün, devesinin derisi yüzülüyor.
"Eyvah! Devemi kesmişler" diye feryada başladı.
Peygamber (sav) Efendimiz dışarı çıktı:
"Bunu kim yaptı?" diye sordu.
"Nuayman yaptı" dediler.
Nuayman kaçmıştı. Peygamber (sav) Efendimiz Nuayman'ın peşine düştü, aramaya koyuldu.
Sonunda Duabaa adında bir kadının evinin bahçesinde buldu. Nuayman evin avlusundaki çukura girmiş, üzerini de hurma ağacı yaprağı ile örtmüştü.
Peygamberimiz (sav) eve girince birisi bir taraftan yüksek sesle:
"Biz onu görmedik" diyor, bir taraftan da parmağıyla Nuayman'ın saklandığı çukura işaret ediyordu.
Peygamberimiz (sav) gitti, onu çukurdan çıkardı. Nuayman'ın yüzü gözü toz toprak içinde kalmıştı. Peygamberimiz (sav) sordu:
"Niçin böyle yaptın?"
Nuayman:
"Yâ ResulAllah, size burada olduğumu söyleyenler yaptırdılar bana..."
Peygamber (sav) Efendimiz bir yandan Nuayman'ın yüzünü gözünü siliyor, diğer yandan da gülüyordu. Peygamberimiz (sav) daha sonra deve sahibine devesinin parasını ödedi ve işi tatlıya bağladı.

moderatör Mesaj Sayısı : 344 Kayıt tarihi : 18/01/09

İki Kulaklı

Enes (ra) anlatır: “Peygamber Efendimiz (asm) beni, ‘Ey iki kulaklı adam!’ diye çağırırdı.”

moderatör Mesaj Sayısı : 344 Kayıt tarihi : 18/01/09

Kristalleri Götürüyorsun

Peygamber Efendimiz (SAV) bir gün hanımlarıyla yolculuk yapıyorlardı.

Enceşe isimli köle şiirler okuyarak develeri hızlandırınca,

Resul-i Ekrem (ASM),

"Enceşe, dikkatli ol! Kristalleri götürüyorsun" diye buyurmuşlardı.

moderatör Mesaj Sayısı : 344 Kayıt tarihi : 18/01/09

Bilmece sorması

Hz. Muhammed (s.a.v.) çevresindekilere şöyle bir soru sorar: Ağaçlardan bir ağaç vardır ki, bunun bereketi Müslüman´ın bereketi gibidir. Yaprakları düşmez, dökülüp yayılmaz. Rabbinin izniyle her mevsim meyve verir. Müslüman gibidir. Şimdi bana söyleyin bu ağaç nedir? Hz. Peygamber´in Müslümanların çok iyi tanıdıkları ve özelliklerini iyi bildikleri hurma ağacını Müslümanlara benzetmesi, karşılaştırma yapması insanları mantıksal düşünmeye ve muhakeme yapmaya zorlamaktadır. (Buhari)

Karşılaştırma Yapması

Hz. Muhammed (s.a.v.) bir gün ashabına sorar: Ne dersiniz, birisinin kapısının önünde bir ırmak bulunsa ve burada her gün beş kere yıkansa, üzerinde kir ve pislik kalır mı? Ashab: Kirden ve pislikten hiçbir şey kalmaz. Hz. Muhammed (s.a.v.): İşte suyun kiri temizlemesi gibi günde beş kez kılınan namaz da sizin günahlarınızı temizler."

Buraya kadar verdiğimiz tüm örneklerde Hz. Peygamber´in (s.a.v.) kitabi ifade kullanmaktan kaçındığını görmekteyiz. Mesela; Hz. Muhammed, namazın Allah´ın emri olduğunu mutlaka kılınması gerektiğini söylemek yerine muhatabının anlayacağı dilden konuşmuş onlara yaşadığı çevreden örnekler vermeyi tercih etmiştir. Bu yaklaşımı O´nun toplumda daha etkili olmasını sağlamıştır. (Kütüb-i Site)

» Resulullah (sav) buyurdular.
» Peygamberimizin Bazı Sünnetleri
» Namaz ile ilgili bazı hadisler
» BAZI TESBİHLERİN VE DUALARIN ANLAMLARI...
» BOŞANMA İLGİLİ BAZI ÖNEMLİ MESELELER