Trabzonda yaşayan ve inşaat işinde çalışan bi sofi, sofi olmada önce o kadar asabiymiş ki
biriyle munakaşa etse hemen deviriyormuş.
Bir zaman sonra sofi olmuş elhamdülillah.Bir gün yine inşaatta çalışırken
mutahit bunların çalıştığı yere gelmiş, kontrole başlamış.
Bizim sofinin yanına gelip başlamış söz saymaya. Bunu niye böyle yaptınız,
şu niye böyle.....saymışta saymış. Bizim sofi hiç bişe dememeden bekliyor öylece.
Diğer arkadaşları da bu sofinin halini görüp şaşırmışlar.
Neyse mütait sözünü bitirip ordan ayrılmış.Herkesin gözü o sofinin üstünde.
Bizim sofi şöyle demiş kendi kendine"Uyyy! ula bağa sofiluk bulaşmiişş!"