İbrahim Aleyhisselâm'ın Hayatında Her Şey Allah'a Davetti

- İbrahim Aleyhisselâm'ın Hayatında Her Şey Allah'a Davetti


Cenab-ı Hak kendisine rüşdünü verdiğinden iti­baren, İbrahim (Aleyhisselâm) hakkın davetini açık­tan açığa yaymıştır. Hiçbir fırsatı kaçırmaz, mut­laka orada Allah'ın Tevhid'ine daveti ilan ederdi. Yine her fırsatta Allah'tan başka ibadet olunan put­ları ve heykelleri kaldırıp atardı.

Buna göre Halilü'r Rahnıan'ın daveti gizli, in­sanlardan belli bir kesimle sınırlı değildi. Umum in­sanlardan meçhul da değildi. Şehir sakinleri, gö­çebeler, halkın eşraf ve insanların tümü, genç ibrahim'in müjdelediği davetin özelliklerini ta­nıyorlardı!

Babası O'nu dövmek ve taşlamakla tehdit et­tiğinde, kavminin tehditleri idama öldürmeye kadar vardığında -ki dediklerini yapacaklarını biliyordu-, geri adım atmadı ve davetinin usûlünden bir şey de­ğiştirmedi. Yolun ortalarında onlarla buluşmak için bu gibi şeyleri asla yapmadı. Kendi nefsi için herhangi bir özre tutunup da gizli hücrelerden bir ma­ğaraya girmedi. Ya da davetin maslahatını bahane ederek kavminin putlarına karşı hücum etmekten vazgeçmedi.

Bunlardan hiç birini yapmadı. Kaldı ki geri adım atsın, veya kendi başına hareket etsin. O öyle birisi ki, Cenab-ı Hak O'nu, emin olmakla, sırat-ı müs­takimde oluşuyla, doğrulukla ve vefalı olmakla be­lirtmiştir. Davet Onun indinde; nefsinden, ai­lesinden, babasından, ehlinden, kavminden ve malından çok daha ön plandaydı. Onun işi gücü yal­nızca davet idi. O'nun meselesi öyle ulvi bir me­seleydi ki, onun önüne hiçbir şey geçemezdi.... Ve tehlike saatlerinin en şiddetli olduğu bir zamanda, kavminin putlarını paramparça etti. Bu putlar, onlar katında en kıymetli varlıklardı. Hayır O, put­ları kırdıktan sonra gözlerden uzak olmak ve giz-lonmek için asla kaçmadı. Bilakis onlara mah­kemelerinden kendi davetini yaymak için büyük bir fırsat yakaladı. O ayrı bir alemde, onlar da daha başka bir alemde olmalarına rağmen; Allah'ın hüc­cetini onların karşılarına dikti.

Tarihin sayfalarını karıştıranlar, Peygamber ve dııvetçilerin, ibrahim Aleyhisselâm'ın yolundan git­tiklerini bilirler. Uzak yakın herkes onları tanır. Onlar hakkı açıkça her tarafa yayar, ne bas­kıcılardan korkar, ne de zalimlerden çekinirlerdi.

Zorluk ve meşakkatler onların sebatlarını ve nurlu yoldaki istikametlerini arttırırdı.

İşte bunun için insanlar onlara icabet ettiler ve Cenab-ı Hak da onların vasıtasıyla dinine yardım etti.

Ancak pasif davetçilere gelince; insanlardan hiç biri onları bilmez. Bunlar kendi gölgelerinden bile korkar ve gizlenirler. Her gürültüyü kendi aleyh­lerine sanır, evhamlara bürünürler, bir zorluk kar­şısında himmetleri su gibi akar gider....

Onlar, mevcut ortamı değiştirmekten şüphesiz acizdirler. Çünkü nefislerini değiştirmekten aciz kalmışlardır.

Kendi çıkarlarıyla daveti karıştıranlar, yan ve çeyrek çözümleri kabul edenler, davetteki ha­yatlarının büyük bir bölümünü belirsizlik içinde gizli geçirenler ve tağutlarla dostlukta herhangi bir sakınca görmeyenler; işte onlar İslâmî davete karşı İslâm düşmanlarından daha çok tehlikelidirler.

Onlara tabi olanlar, şeyhlerini tanımalı, korkak mı, cesur mu, ahmak mı, akıllı mı bilmeli, şeyhin durumunu gizleyen fetvaların tehlikelerine karşı uyanık olmalı, o fetvalara dikkat ve sakınma gö­züyle bakmalıdırlar.

Şunu da belirtmeliyiz ki, bazen davetçi belli bir süre gizli çalışmaya mecbur kalabilir. Tıpkı Rasulullah Sallallahu Aleyhi Vesellem'in davetin baş­langıcında yaptığı gibi.... Fakat bu gizlilik asıl değil, bir istisnadır, zarurettir, metod değildir. Şu âyetin nüzulundan sonra davetin bütün yönleriyle gizli ol­ması caiz değildir.

"Ey Peygamber! İnsanlara emrolunduğunu açıkça tebliğ et. Müşriklere itibar etme"[107]

Daveti tebliğ edecek erlerin açıkça bilinmesi la­zımdır. Bunlar Allah yolunda kendilerine isabet ede-eek her türlü eziyete karşı sabırla göğüs ger-melidirler. İbrahim Aleyhisselâm'm hayatı gibi onların hayatları da tamamen davet için ol­malıdır.[108]







--------------------------------------------------------------------------------

[1] Enam Sûresi, ayet: 74

[2] Buhari Sahih'inde rivayet etmiştir. Bu hadisin zikri ileride taf­silatlı olarak gelecektir.

[3] Enbiya Sûresi, ayet: 51

[4] Bakara Sûresi, ayet: 124

[5] Necim Sûresi, ayet: 37

[6] Peygamberlerin Allah'a daveti. Muhammed Ahmet El Adevi Daru'l Marife, Beyrut, sayfa, 40

[7] Bu konuda itimat ettiğim (dayandığım) en önemli kaynaklar: El Bidaye ve'n Nihaye, 1/140. Çünkü o genellikle rivayetlerin araş­tırılmasına ve ayırdedilmesine ihtimam göstermektedir. Yine Tarih-i Taberi'ye de dayanmışımdır ve îbn-i Esir'in El Kâmil adlı eserine de da­yandım.

149

Muhammed Surur b. Naif Zeynelabidin, Allah’a Davette Peygamberlerin Metodu, Guraba Yayınları: 143-149.

[8] Enam Sûresi, ayet: 74

[9] Enbiya Sûresi, ayet: 51 - 52

[10] Şuara Sûresi, ayet: 69 - 70

[11] Meryem Sûresi, ayetler: 41 - 48 152

[12] Kurtubi Tefsiri 11/111

[13] Kasas Sûresi, ayet: 55

[14] Furkan Sûresi, ayet: 63

[15] Lokman Sûresi, ayet: 15

[16] Bakara Sûresi, ayet: 74

[17] Mücadele Sûresi, ayet: 22

[18] Muhammed Surur b. Naif Zeynelabidin, Allah’a Davette Peygamberlerin Metodu, Guraba Yayınları: 150-159.

[19] Mümtehine Sûresi, ayet: 4

[20] Miimtehine Sûresinin sebebi nüzulü, Taberi, İbn-i Kesir, Bu-h(H da Sahih'inde cihad bölümünde rivayet etmiştir.

[21] Edvau'l-Beyan, 8/138

[22] Tevbe Sûresi, ayet: 114

[23] Fi Zilalil Kuran, ikinci cilt, 28. cüz, sayfa 62

[24] Buhari Sahih'inde rivayet etmiştir. Fethü'l Bari, 7/197, El-Ebad (uzaklaştırılmış) babasının sıfatıdır. Çünkü Cenab-ı Hak'dan (Rah­metten) çok çok uzaktır. Ve denildi ki, o helak oldu da onun için ona bu sıfat verilmiştir.

[25] Fethu-1 Bari, 10/115 ve 7/197

[26] Tevbe Sûresi, ayet: 113

[27] İsra Sûresi, ayet: 56 - 57

[28] Zümer Sûresi, ayet: 3

[29] Muhammed Surur b. Naif Zeynelabidin, Allah’a Davette Peygamberlerin Metodu, Guraba Yayınları: 160-167.

[30] Şuara Sûresi, ayet: 69-74

[31] Enbiya Sûresi, ayet: 51-54

[32] Peygamberlerin Allah'a Davetleri, Muhammed Ahmet El Adevi, sayfa 54

[33] Mülk Sûresi, ayet: 10-11

[34] Araf Sûresi, ayet: 179

[35] Enam Sûresi, ayet: 80

[36] Muhammed Surur b. Naif Zeynelabidin, Allah’a Davette Peygamberlerin Metodu, Guraba Yayınları: 171-175.

[37] Saffat Sûresi, ayeti: 83 - 86

[38] Enam Sûresi, ayet:74-78

[39] Bazı müfessirler şöyle diyorlar: İbrahim ile kavminin arasında olan bu münazara Babil'de olmuştur. Başkaları ise, Harran'da olduğunu söylemektedirler. Çünkü ehl-i Şam ve civan yıldızlara tapıyorlardı. İbn-i Kesir de böyle diyen müfessirlerdendir. Bizim için mühim değildir. Ne­rede meydana gelirse gelsin. Bilakis mühim olan, ayetlerin siyakları böyle bir münazaranın kavmiyle olduğudur.

[40] Enam Sûresi, ayet: 83 180

[41] Bakara Sûresi, ayet: 260

[42] Kısasu'l Enbiya. İbn-i Kesir. Tahkik eden, Mustafa Abdu'l Vahid, 175/1 Daru'l Kütübü'l Hadiyse, Mısır

[43] Edvau'l Beyan, Şeyh Şankıtı 2/180

[44] Buhari ve Müslim rivayet etmiştir. Lafız ise Buhari'ye aittir. Fethu'l Bari, 7/222

[45] Kurtubi Tefsiri, 2/298 ve 7/25 Kadı Iyaz'dan naklettiğimiz haber de Kurtubi'dendir

[46] Muhammed Surur b. Naif Zeynelabidin, Allah’a Davette Peygamberlerin Metodu, Guraba Yayınları: 176-183.

[47] Bakara Sûresi, ayet: 258

[48] Muhammed Surur b. Naif Zeynelabidin, Allah’a Davette Peygamberlerin Metodu, Guraba Yayınları: 184-186.

[49] Muhammed Surur b. Naif Zeynelabidin, Allah’a Davette Peygamberlerin Metodu, Guraba Yayınları: 187-188.

[50] Enbiya Sûresi, ayet:51-73

[51] 51'den 56'ya kadar ki ayetlerin izahı daha önce yapılmıştı.

[52] Öyle anlaşılıyor ki, İbrahim'in kavminin bayramı da tıpkı İs­tiklal bayramı, işçiler bayramı, ağaç bayramı ve tağutun doğum bay­ramı v.s. gibi asrımızın bayramlarının benzeridir.

[53] Saffat Sûresi, ayet: 88, 89

[54] İbn-i Kesir, Kısasu'l Enbiya

[55] Saffat Sûresi, ayet: 91 - 93

[56] Muhammed Surur b. Naif Zeynelabidin, Allah’a Davette Peygamberlerin Metodu, Guraba Yayınları: 189-194.

[57] Buhari Sahih'inde rivayet etmiştir. Fethu'l Bari, 7/200 El Ha-lebi, Müslim ise fedail bölümünde merftı olarak tahriç etmiştir. Ahmed İbn-i Hanbel ve Tirmizi de tahriç etmişlerdir. Tirmizi, bu hadis Hasen, Sahih bir hadistir demiştir.

[58] Fethu'l Bari, Haşiye, İbn-i Hacer'in. 7/203

[59] Buhari bu hadisi Edebu'l Müfret'te İmran bin Hûsayn'den tah-ric etmiştir. Buhari'ye ait olan ve yine Edebu'l Müfret'te Ebi Osman El Mehdi'den, o da Ömer'den gelen başka bir rivayette ise: "Amma tarizde öyle bir şey vardır ki, yalan olarak müslümana kafidir" bu-yurulmaktadır. Taberi de bunu Tehzib'de tahric etmiştir. Taberani ise Elkebir adlı kitabında tahric etmiştir. Ravileri güvenilirdir. Fethu'l Bari 13/216

[60] Bir önceki kaynak, 13/216

[61] Fethu'l Bari, 7/204

[62] Riya'zu's-Salihin, İmam Nevevi. Yalandan caiz olanın beyanı konusu, sayfa 550 Mekteb'i İslami.

[63] Fethu'l Bari, 6/228 Halebi Matbaası

[64] Buhari bu hadisi sahihinde, İkrah halinde karısı için bu benim lu/.kardeşim derse, onun üzerine bir şey yoktur, bölümünde tahric et-ıııifjtir. 11/305

[65] Feth-1 Bari Halebi Matbaası. Hasim bin Hassan rivayeti. Nesai, llozzar ve İbn-i Hibban bu rivayeti tahric etmişlerdir.7/201

[66] "Kısasu-1 Enbiya" Neccar'ın kitabıdır. İçinde bir çok sapıklıklar vardır. En önemlileri: Akide konularında Âhad hadisleri reddetmek, Aklı naklin üstünde tutmak (önüne geçirmek), yazdıklarında ehli ki­tabın kaynaklarına dayanmasıdır. Güvenilir alimler ona reddiye yazıp kitaptaki sapıklıkları açıklamışlardır.

[67] Fi zilalil Kur'an, 5/40, 17. cüz.

[68] Muhammed Surur b. Naif Zeynelabidin, Allah’a Davette Peygamberlerin Metodu, Guraba Yayınları:194-210.

[69] Saffat Suresi,Ayet:97,İbn-i Kesir Tefsiri

[70] Fethu'l-Bari,7/206 Halebi Matbaasa

[71] Kurtubi Tefsiri, 11-304

[72] Bu iki rivayeti Buhari Sahih'inde tahric etmiştir. Fethu'l Bari, B/229. Yeni Riyad Kütüphanesi.

[73] Yasin Sûresi, ayet: 82

[74] Yusuf Sûresi, ayet: 110

[75] Muhammed Surur b. Naif Zeynelabidin, Allah’a Davette Peygamberlerin Metodu, Guraba Yayınları: 211-215.

[76] Enbiya Sûresi, ayet:70-74

[77] Ankebut Sûresi, ayet: 26

[78] Saffat Sûresi, ayet:97-99

[79] Fethu'l Bari, 1/28

[80] İbn-i Hişam Siyreti, 1/330, El Albani, El Halebi Matbaası ve Kütüphanesi.

[81] Nisa Sûresi,: 100

[82] Muhammed Surur b. Naif Zeynelabidin, Allah’a Davette Peygamberlerin Metodu, Guraba Yayınları: 216-223.

[83] Muhammed Surur b. Naif Zeynelabidin, Allah’a Davette Peygamberlerin Metodu, Guraba Yayınları: 225-231.

[84] En’am Suresi, ayet: 81, 82.

[85] Ali İmran Sûresi, ayet: 151

[86] Tevbe Sûresi, ayet: 52

[87] El Bidaye ven Nihaye 7/39

[88] Hadid Sûresi, ayet: 13

[89] El Kelimü't Tayyib. İbn-il Kayyım. (Kevakibül Dürriyye fi Me-nakıbı Şeyhül İslâm İbn-i Teymiyye) adlı kitaptan aktarılmıştır.

[90] Al-i İmran Sûresi, ayet: 175

[91] Muhammed Surur b. Naif Zeynelabidin, Allah’a Davette Peygamberlerin Metodu, Guraba Yayınları: 232-239.

[92] Buhari Sahih'inde rivayet etmiştir. Fethu'l Bari 7/204, lafız da lluhari'ye aittir. Müslim ise, İbn-i Cüreyc hadisinden rivayet etmiştir. Nesai ve İbn-i Mace de Süfyan bin Uyeyne hadisinden tahric et­mişlerdir.

[93] Kısasu'l Enbiya. İbn-i Kesir, sayfa 185, Darul Kütübül Hadiyse Tahkik: Mustafa Abdul Vahid. Kitabı tahkik eden vezeğ kıssası hakkında diyor ki: "Akla muhalefet ettiği için bu rivayetlere mutmain ola­mıyoruz. Çünkü hayvanlar için bir mükellefiyet yoktur. Vezeğ, Allah Rasûlü'nün öldürmekle emrettiği fevasık (zararlı hayvanlar)dan da de­ğildir. Eğer onun öldürülmesini emrettiği doğruysa, o zaman ayrı bir il­letin olması lazımdır."

Buhari ve Müslim'in Sahihlerinde rivayet ettikleri ve yine Ahmet İbn-i Hanbel'in, Nesai'nin ve İbn-i Mace'nin de rivayet ettiği hadisler hangi akla muhalifmiş? Abdul Vahid El bidaye ven Nihaye kitabını tah­kik ettiğini iddia ettiğinde kim bilir İbn-i Kesir ne kadar zulme uğ­ramıştır.?!.

[94] Muhammed Surur b. Naif Zeynelabidin, Allah’a Davette Peygamberlerin Metodu, Guraba Yayınları: 240-243.

[95] Muhammed Surur b. Naif Zeynelabidin, Allah’a Davette Peygamberlerin Metodu, Guraba Yayınları: 244-246.

[96] Hud Sûresi, ayet: 75

[97] İbrahim Sûresi, ayet: 36

[98] Enbiya Sûresi, ayet: 67

[99] Mümtehine Sûresi, ayet: 4

[100] Mümtehine Sûresi, ayet: 4

[101] Edvua'l Beyan 8/139

[102] Muhammed Surur b. Naif Zeynelabidin, Allah’a Davette Peygamberlerin Metodu, Guraba Yayınları: 247-250.

[103] Bakara Sûresi, ayet: 258

[104] Enbiya Sûresi, ayet: 64, 65

[105] Enam Sûresi, ayet: 83

[106] Muhammed Surur b. Naif Zeynelabidin, Allah’a Davette Peygamberlerin Metodu, Guraba Yayınları: 251-253.

[107] Hicr Sûresi, ayet: 94

[108] "Dirasatü fis Sıyre" adlı kitapta, gizlilik ve açıklık konusunda [ Bi»v*!uyu daha geniş bahsedeceğiz. İnşaallah pek yakında kitap basılır.

Muhammed Surur b. Naif Zeynelabidin, Allah’a Davette Peygamberlerin Metodu, Guraba Yayınları: 254-257.