Annemin yalnızca bir gözü vardı. Ondan nefret ederdim, çünkü bu durum beni utandırıyordu Ailemizi geçindirmek için okulda aşçılık yapardı
İlk okulda İken bir gün annem bana merhaba demeye gelmişti.
Yerin dibine girmiştim, bana bunu nasıl yapardı.
Onu görmezden geldim. Ona nefretle baktım ve oradan kaçtım.
Ertesi gün sınıfta bir arkadaşım bana dedi ki "eee senin annenin yalnızca bir gözü var!"
Yerin dibine girmek istemiştim. Ve de annemin ortadan kaybolmasını istiyordum.
Bu yüzden o gün onunla karşılaşınca dedim ki:
"Beni gülünç duruma düşüreceğine ölsen daha iyi" !!!
Annem karşılık vermedi.
Söylediklerimi bir saniye bile düşünmeden söylemiştim. Çünkü çok öfkelenmiştim
Onun duyguları beni hiç ilgilendirmiyordu.
Onu evde istemiyordum.
Çok çalıştım ve Singapur'a okumaya gittim.
Sonra evlendim, kendime ev aldım hayatımdan memnundum.
Bir gün annem beni görmeye gelmişti. Kaç yıldır beni görmemiş ve torunlarını tanımamıştı.
Kapıya gelince çocuklarım ona güldüler
Ona "evime gelip çocuklarımı niye korkuttun. HEMEN BURADAN GİT" diye bağırdım.
Bunun üzerine annem sessizce "kusura bakmayın galiba yanlış adrese geldim" dedi ve gözden kayboldu
Bir gün mezunlar toplantısı için okuldan bir mektup aldım.
Karıma "iş seyahatine gidiyorum" diye bahane uydurdum
Sadece meraktan dolayı eski evime gittim.
Komşularım annemin öldüğünü söylediler.
Hiç üzülmemiştim
Bana verilsin diye annemin bıraktığı mektubu verdiler
"Ey sevgili oğlum her zaman seni düşünüyorum
Singapur'a gelip çocuklarını korkuttuğum için üzgünüm.
Mezunlar gününe geleceksin diye çok sevinmiştim
Ama seni görmek için yataktan kalkabilecek miyim bilmiyorum
Sana utanç kaynağı olduğum için üzgünüm
Biliyor musun?.. sen çok küçükken kaza sonucu bir gözünü kaybetmiştin
Annen olarak senin tek gözle büyümene ve yaşamana dayanamazdım
Bu yüzden bir gözümü sana verdim
O gözle benim yerime görüyorsun diye seninle o kadar gurur duyuyordum ki...
Bütün sevgimle...Annen..."
Halit Ertuğrul''dan...