Mü'minler, mü'minleri bırakıp da kâfirleri kendilerine çok yakın dost edinmesin.Kim bunu yaparsa ona Allah'tan hiçbir şey (yardım) yoktur. Meğer ki onlardan gelebilecek bir tehlikeden dolayı sakınmış olasınız. Asıl Allah size kendisinden korkmanızı emrediyor. Nihayet varış Allah 'adır al-imran:28
Abdullah ibn Cubeyr ve Sa'd ibnu'l-Hayseme onların Ansar'dan dostlarına: "Bu yahudilerden uzak durun, onlarla birlikte olmaktan, onlara dost olmaktan sakının ki sizi dininizde fitneye düşürmesinler." demişler ve fakat onlar bu yahudilere karşı dostluk beslemekte, onlarla birlikte olmakta ısrar etmişler de bunun üzerine Allah Teaiâ bu âyet-i kerimeyi indirmiş. Taberî, Câmiu'l-Beyân, 111,152; el-Vahidî en-Neysâbûrî, Esbâbu'n-Nuzûl, s. 72.
----Kelbî der ki: Münafıklar Abdullah ibn Ubeyy ve arkadaşları hakkında nazil oldu. Yahudileri ve müşrikleri severler, onlara dost olurlar, belki Allah'ın Rasûlü (sa)'ne karşı zafer kazanırlar umuduyla müslümanların haberlerini onlara taşırlardı. Allah Tealâ bunun üzerine bu âyet-i kerimeyi indirdi
İbn Abbâs'tan gelen ikinci bir rivayete göre ise bu âyet-i kerime Ubâde ibnu's-Sâmit hakkında nazil olmuştur. Şöyle ki: Ubâde Bedr gazvesinde bulunmuş müttakî bir sahabî idi. Onun yahudilerden anlaşmalı oldukları kimseler vardı. Hendek savaşı günü: "Ey Allah'ın elçisi, yanımda beşyüz yahudi var. Benimle beraber çıkmalarını düşünüyorum Böylece düşmana karşı onlarla daha bir güçleniriz.'* dedi de Allah Tealâ bu âyet-i kerimeyi indirdi